Gece
çökünce boğazıma,
sen
kar kaplı Ankara'da
Işık
aklar bedenimi
inatla, uyanır.
Uyandırır sabahı
Gecenindir
korkular.
Işık
gecenin kör
karanlığında
süzülür içime.
Fitili olmayan
kandil benim aşkım.
Duvardaki bir
ağaçta
ya da
yağan karda.
Göremedikte
ne manası kalır.
Ankara beyaza
boyandı bu gece
ve sen
düştün gözümden,
kalbime teğet geçip
kar kaplı
Ankara'ya...
Yerin aklımda,
bahara
gelirim yanına.
Papatya mı?
Sümbül mü?
Yoksa çorak bozkır mı
karşılar beni?...
Bahara
Umutlar
Yanıtlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder