IŞIK BEYİ

Kalmadı
mecâli,
bitti...


Kurumuş bir ağacın,
dalına konar
günahlar,
sevaplar.

Işık tende,
uyuşur
gece,
sevaplanır
kuru dallarda.

Tenim uyuşur,
duymaz
rüzgarı.

Vakit var daha,
vakit var.

Yeşiller bürümüş
gözlerini,
gökler
kurumuş,
ağlamış
şehir,
üzerime
örtmüş
camdan nefesini.

Kış olmuş sonra,
hiç gelmemiş
bir daha.

Kuru dallarda
kalmış,

Günahlar,
sevaplar.