bir ağaç soluyordu düşümde;
güneş batıyor
ağaca vurup,
yeniden doğuyordu.
kuru
kupkuru ağaçta
ışık oynaşıyordu;
içimde açıyordu
çiçekleri..
devrim
gidişim
benim değil sadece, hepimizin... -iletişim gibi-
zor
bazen iki arada kalırsın, bir sokakta.. ve hatta nefes alırsın, veremezsin bir daha...
üstâda saygı
sevgili dostuma sevgiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder