Kuş Kanadı

kalem
kustu kağıda
döküldü
yürek yanığı.

saçını bile
özlesen
yapraklar çarpar
yüzüne
yarin saçına
nazire.

gülüşünü
özlesen
güneş doğar
gülüş yerine

gel demem sana
sanki desem
geleceksin,
senin yerine
nefesim dolar
içime.

tükenir sabahlar
sensizlikte...
bıktım,
bıktım,
bıktım.